Η γιορτή της φτώχειας

         Η γιορτή της φτώχειας

΄΄Τι είναι τούτα πάλε μαρή κοπέλα μου ΄΄… μουρμούρισε  η κυρά  Ντίνα η Μ΄νού που κάθονταν στον ήλιο στην αυλή του σπιτιού της .

Το Μ΄νού ήταν  το παρατσούκλι της    μην πάει όμως το μυαλό σας σε κάτι κακό .

Το παρατσούκλι   της  το είχαν  κολλήσει οι φίλες της  από το όνομα του  συγχωρεμένου του άνδρα της. 

Ο συχωρεμένος όταν ζούσε  ήταν ψαράς στο επάγγελμα  και  ήταν δεν ήταν στο υψος  ένα και πενήντα. Ήταν πάντα ήρεμος και ολιγομίλητος σε αντίθεση με την  νοικοκυρά  του   που  ήταν δυο μετρά γυναικάρα και δεν έβαζε ποτε  γλώσσα μέσα της .

Μηνάς  ήταν το βαπτιστικό του, όλοι οι  ψαραδες και   οι γείτονες όμως    τον φώναζαν  Μ’νά   και έτσι  την γυναίκα του  που την έλεγαν  Ντίνα  την φώναζαν όλοι στην γειτονία η κυρά  Ντίνα ,η Μ΄νού .

Τον  μπάρμπα Μ΄νά τον είχε πάρει από αγάπη ,ήταν πάρα πολύ όμορφος στα νιάτα του  όπως   έλεγε η ιδία  και μάλιστα είχαν κλεφτεί   αλλά και αυτή δεν πήγαινε πίσω .

΄΄Οταν περπατούσα  έτρεμε ο τόπος  γιεμ¨…έλεγε πάντα με

καμάρι    και κουνούσε λυπημένα  το κεφάλι της .

Παιδιά  δεν τους  είχε δώσει ο θέος ,  όλη της τη ζωή   την είχε περάσει μαζί του  μέσα στην φτώχεια και την ανέχεια.  Ευτυχώς  όμως που είχε και εκείνη την παράγκα που  έμενε μέσα  και δεν πλήρωνε τουλάχιστον νοίκι, όσο για το φαί…όλο και κάποιος πάντα την βοηθούσε .

¨Ευτυχώς που δεν είχα μάθει στα λούσα…΄΄   έλεγε πάντα με καμάρι και χτυπούσε  με τα τρία δάχτυλά της  τον κόρφο της .

Από τότε που είχε  πεθάνει  ο συγχωρεμένος ο άντρας της  είχαν περάσει πολλά χρόνια. Όσοι ζούσαν  σε αυτή την γειτονιά  ήταν  όλοι  φτωχοί  και έτσι ο ένας ,  βοηθούσε τον άλλο  .

Κάθε μεσημέρι, τώρα  την άνοιξη  η κυρά Μ΄νού  έπαιρνε το σκαμνάκι της   και κάθονταν στον ήλιο  δίπλα στην πόρτα της παράγκας που ήταν πάντα ορθάνοιχτη. ΄΄τι να με κλέψουν γιέ μ!  τ΄ φτώχεια μου;΄΄  έλεγε και γελούσε σαρκαστικά.

΄΄Τι είναι τούτο πάλε  μαρή κοπέλ΄μου΄΄ ξαναμουρμούρισε  όταν ξαφνικά πέρασε από μπροστά της μια κοπέλα που  έτρεχε και φώναζε ,΄΄ουάουυυυυυυ ΄΄ και γελούσε.

΄΄Γιορτάζω σήμερα είναι η μέρα μου χρόνια μου πολλά  πες μου χρόνια πολλά θειά ΄΄ είπε με χαρά  και κοίταξε προς το μέρος της κυρά Μ΄νούς.

Η κυρά Μ΄νού την κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω  και παρατήρησε  ότι  δεν την ήξερε την έβλεπε  πρώτη φορά στην ζωή της  αλλά όμως κάτι  απ’ τα νιάτα της ,της θύμιζε  αυτή κοπελα  .

Ήταν πολύ όμορφη,  ξανθιά ,με γαλάζια μάτια ,όμορφο χαμόγελο  και πολύ όμορφο σώμα .Φορούσε  ρούχα  σκισμένα και παπούτσια   τρύπια  έλαμπε όμως και μοσχοβολούσε από καθαριότητα  .  

΄΄ Με ζηλεύουν  θειά   με ζηλεύουν σήμερα    εγώ όμως  είμαι ευτυχισμένη  πετώ από χαραααααααααά ΄΄ και συνέχιζε να χοροπηδά κουνώντας στον αέρα τα μαλλιά της που τα ανακάτωνε με τα χερια της .

΄΄ Τι είναι τούτα τα καμώματα μαρή ; ΄΄τι σε έχει πιάσει  και τρέχεις  πάνου- κάτου; σταμάτα και μου έφερες σκοτούρα    κοπέλα μου ΄΄.  ΄΄ Και ποια είσαι καμάρι μου εσύ; ΄΄ την ρώτησε  με απορία .    

Άσε με  άσε με θειά δεν μπορώ τώρα να σου εξηγήσω γιατί    θέλω να χορτάσω την γιορτή μου ,μια φορά τον χρόνο  γιορτάζω   και  είμαι πολύ χαρούμενη γιατί  αυτή ή άλλη ή  πλούσια ή ψηλομύτα   θα σκάσει από την ζήλια της  γιατί σήμερα δεν ασχολείται κάνεις μαζί της

΄΄ Ποια είναι αυτή που σε ζηλεύει και τι ζηλεύει από σένα κοπέλα μου ,τα τρύπια σου ρούχα και τα τρύπια παπούτσια  σου ;  ΄΄ Δεν μ΄φαινεσε καλα κοπελα μου ΄΄ . ΄΄ Καλά λένε  ότι ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται ΄΄ .

΄΄ Όλα αυτά που αισθάνομαι σήμερα  θειά γίνονται μια φορά   τον χρόνο ,  όλες τις άλλες μέρες  του χρόνου η Κυρά  πλούσια παίρνει  τα δίκια της ,αλλά ότι και να κάνει γιορτή τέτοια στο όνομα της δεν υπάρχει  και μάλιστα παγκόσμια γιορτή   , δεν πρόκειται να δει τέτοιο πράγμα ποτέ στην ζωή της ΄΄.

΄΄ Θα μου πεις με ποια  είσαι; και με ποια τα έχεις βάλει και έχω σκάσει από περιέργεια ΄΄   της είπε  η κυρά Μ΄νού. ΄΄       ΄΄  Αλλά πρώτα πες αν θες  πως σε λένε κοπελιά μου;΄΄

΄΄ Με λένε….Φτώχια ΄΄ ,είπε με καμάρι και έφτιαξε τα μαλλιά της.

΄΄ Και από ποτέ γιορτάζει η Φτώχια παιδάκι μου  και δεν το ξέρω εγώ που είμαι  η ποιο φτωχιά από όλους ΄΄ .΄΄ Το έχεις χάσει εντελώς; ΄΄   ΄ Έχεις δει ποτέ φτωχό εσύ να γιορτάζει και να χοροπηδά σαν και εσένα; ΄΄

΄΄ Η γιορτή της φτώχιας θειά,  είναι μια φορά  τον χρόνο     και μάλιστα  την γιορτάζουν σε όλο το πλανήτη ΄΄.

Και τι κερνάνε σε αυτή την γιορτή  κοπέλα μ΄ οι φτωχοί σε όλο τον κόσμο ΄΄ ;  κοτσούλους ;

΄΄ Τίποτα θειά μου ΄΄ .  ΄΄  Τίποτα ΄΄  .΄΄ Μόνο χαμόγελο ΄΄ ! 

΄΄ Είναι φτωχοί αλλά… είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Κανένας δε μπορεί να τους το κλέψει αυτό το βιός !!!

΄΄ Πες μου  και εσύ   Χρόνια μου πολλά !!!!!΄΄ φώναξε  η Φτώχια  και χάθηκε χορεύοντας  στο επόμενο στενό .

΄΄ Να τα χιλιάσεις Φτώχια μου ΄΄ είπε η κυρά Μ΄νού κοιτάζοντας τον άδειο δρόμο ,΄΄ χρόνια πολλά  κοπελ΄μ΄και του χρόνου να ‘σαι καλα ΄΄ είπε γελώντας .

Ο ήλιος είχε πέσει στην γειτονιά , ΄΄ έβαλε  ψύχρα …΄΄ είπε η κυρά Ντινα  σηκώθηκε από την μεριά της, πήρε το σκαμνάκι της  και πέρασε το κατώφλι της παράγκας της.  Κοίταξε για τελευταία φορά στο σοκάκι  πριν κλείσει την πόρτα της για βράδυ  και μουρμούρισε….. ΄΄ άντε Χρόνια Πολλά και σε σένα κυρά Ντίνα μιας και γιορτάζεις  σήμερα ΄΄ και φύσηξε  με το μαντίλι  την μύτη της  …΄΄ Ας το καλό κρύωσα ΄΄ είπε .

     Και ένα δάκρυ κύλισε στο ζαρωμένο  μάγουλό  της……    

                                                             Fexis oritzinale

Αχ αυτη η μούτελη.............fexis

                                                               Αχ αυτή η μούτελη ….

Σε λίγες  μέρες   το πνευματικό κέντρο του δήμου Λευκάδας   θα αλλάξει διοίκηση.

Eίμαι  περίεργος να δω   και αυτή την φορά   την νέα   του σύνθεση.     

Από αυτή την νέα διοίκηση  θα εξαρτηθούν όλες οι πολιτιστικές  εκδηλώσεις στον δήμο. 

 

 Το καρναβάλι έδειξε  ότι  μπορούμε να κάνουμε κάτι καλό (και μπράβο σε όλους που ασχολήθηκαν σε μια δύσκολη   οικονομική περιοδο ) το Φεστιβάλ όμως καρκινοβατεί εδώ και χρόνια  ένας θεσμός που ξεψυχά  αλλά κάνεις δεν …………

Όποιον και να ρωτήσεις από τους  παλιούς διοικούντες θα σου απαντήσουν με  μια φωνή   ( αν  δεν έχεις λεφτά τι μπορείς να κάνεις; ) . 

Φαίνεται  ότι κάτι αλλάζει   με την νέα δημοτική αρχή μέσα σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία για όλους μας .

Όμως  πρέπει τα χρήματα που θα διαθέσουμε  -βρούμε –αναζητήσουμε σε συνδυασμό με την σωστή επιλογή  ανθρώπων σε θέσεις κλειδιά ,σχεδιασμό και οργάνωση να κατανεμηθούν σωστά για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και ο κόσμος θα στηρίξει σίγουρα  την προσπάθεια  αυτή.

Πρέπει να μπει νέο αίμα ,και όραμα  και να σχεδιαστούν από την αρχή  τα πάντα  έτσι ώστε να συμβαδίσουν με την νέα γενιά .

Να γίνει ένα πάντρεμα του χθες του σήμερα και του αύριο και να σταματήσουμε πια  να μιλάμε για το ένδοξο παρελθόν  μας .

Σε μια εποχή  όπου η τεχνολογία και η πληροφόρηση  τρέχει με  μεγάλες ταχύτητες   στο τι συμβαίνει   στον πλανήτη  στα πολιτιστικά και  είναι  θέμα δευτερολέπτων  για να  φτάσει στις οθόνες μας   δεν μπορούμε εμείς να καθοδηγούμαστε από πρακτικές του παρελθόντος .

Για να γίνει αυτό όμως   απαιτείτε   η αλλαγή του καταστατικού   του Πνευματικού  Κέντρου στον τρόπο της επιλογής  των στελεχών  του. 

Να σταματήσει  αυτός ο παλιός κακός  τρόπος   όπου τα καλλιτεχνικά σωματεία  και οι διάφοροι σύλλογοι  προτείνουν συμπολίτες μας  για θέσεις κλειδιά σε αυτόν τον οργανισμό  έχοντας όμως  ως κριτήρια   τις προσωπικές τους σχέσεις ( φίλοι, κουμπάροι , παρακούμπαροι … )  και  τις κομματικές  τους  προτιμήσεις.

  

Ο πολιτισμός είναι ένα σοβαρό θέμα   που δεν σηκώνει πλέον παιχνίδια  είναι το μεγαλυτερο γρανάζι της  τουριστικής μας ανάπτυξης και οικονομίας  στο νησί μας .

Για αυτό τον λογο ας σοβαρευτούμε  επιτέλους όλοι μας και να κοιτάξουμε μπροστά και να χαράξουμε  νέες ρότες  και πορείες   με κριτήρια αξιοκρατικά  γιατί το καράβι  που λέγεται Λευκάδα   είναι κολλημένο πολλά χρόνια στην μούτελη  του ιβαριού και σαπίζει  και είναι κρίμα   ρε γαμωτο γιατί αυτό το νησί εχει πάρα πολλά καλά μυαλά  που μπορούν να γίνουν καπεταναίοι και πλήρωμα  για  να οδηγήσουν το καράβι μας  σε άλλα λιμάνια .

Τα καράβια είναι ασφαλή όταν είναι δεμένα στα λιμάνια   είναι  όμως  φτιαγμένα  να ταξιδεύουν και να πολεμούν τα κύματα  στις μεγάλες  θάλασσες των γνώσεων  και της εξέλιξης .

Και  για να δεις νέα λιμάνια πρέπει πρώτα να χάσεις  από τα μάτια σου  το παλιό.

Αχ αυτή η μούτελη …………

                                                                                                                         

                                                                                                         FEXIS ORITZINALE

  

ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΑΔΑ ............λιγο πιο πισω στον χρονο

Οι απάνου αλυκές την Καθαρά Δευτέρα 

 Έλα έλα έλα  γαρίδα <<σερνικάρο>> φώναζε  ο Σπύρος  ο Καψάλης  διαλαλώντας  την φρέσκια γαρίδα που είχε μέσα στις κόφες του  έξω από την εκκλησία του παντοκράτορα στο παζάρι  το ίδιο έκανε  και ο Πάνος ο Σούρας  με βοηθό του πάντα την γυναίκα του την κυρά Κούλα  στην γωνία του αγίου Νικόλα  .

Ποιο δίπλα  στο πεζοδρόμιο απέναντι από του Καρτάνου  ήταν ο Σπύρος ο Ράκιας  με την κυρά Κατερίνα   είχε στημένα τα τσουβάλια του γεμάτα με  χάβαρα   πολύχρωμους  κόκκινους κίτρινους και  πορτοκάλι  καποσάντες  μαζί με κομμένα λεμόνια τα είχε για να τους  δοκιμάζουν αλλά και για να δείχνει στους πελάτες ότι είναι ζωντανοί   μύδια  και γεμάτα τελάρα με  πίνες  που τις έσπαγε  με ένα μεγάλο μαχαίρι  αδειάζοντας τες μέσα  σε ένα μεγάλο ταψί.

Ποιο κάτω στο μαγαζί του μπάρμπα Θανάση  του <κουφάκια > λογο της σαρακοστής δεν έβραζε την περιβόητη πατσά του.

Από τα ξημερώματα  είχε  που έβραζε η μεγάλη τέντζερη  πάνω στα κάρβουνα  της φουφούς  στο παράθυρο του μαγαζιού του  κουκιά ξερά   που από βραδύς τα είχε βάλει στο μούσκιο  με τα τσόφλια τους  και όταν ήταν έτοιμα  με μια τεράστια  κεψέ  έβγαζε τα  βρασμένα κουκιά   αφού όμως πρώτα  τα άφηνε  να σουρώσουν για λίγο σε ένα μεγάλο σουρωτήρι .

Έφτιαχνε  χάρτινα  χωνιά  από χασαπόχαρτο που είχε πάρει από τον μπάρμπα Σπύρο τον Ντελημαρη που είχε δίπλα του  χασάπικο και  τους έριχνε    χοντρά αλάτι από τις απάνου αλυκές   και ρίγανη  από τα  πίσω χωριά που μοσχοβολούσε λες και την  είχε κόψει εκείνη την ώρα .

Ποιο διπλά σε ένα τραπέζι  είχε  ένα μεγάλο ταψί  που  μοσχοβολούσε  η περίφημη κατακίτρινη φάβα του  κουφακια την  πουλούσε κόβοντας την με την μεγάλη κεψέ  την έβαζε   σε πιάτα  η σε μπακράτσα που έφερναν από το σπίτι τους οι πελάτες    την φάβα την έφτιαχνε από βρασμένα κουκιά αφού πρώτα όμως τα είχε ξεφλουδίσει  μετά  τα έβαζε στο μεγάλο ταψί  με αλάτι και λάδι και τα έψηνε ξανά στην χόβολη .

Τα  μεγαλύτερο μπακάλικο εκείνης  της εποχής   που ήταν στο παζάρι << ο Βασιλικιάς>>  το δούλευε ο Σταύρος μαζί με την αδελφή του την Ντάντο , δεν προλάβαιναν  να κόβουν  μυρωδάτους χαλβάδες  , κόκκινους ταραμάδες  και να αδειάζουν  ντενεκέδες   με ελιές  ξιδάτες ,πικάντικες ξιδάτες  πιπεριές  και τουρσί .

 Στο πεζοδρόμιο μπροστά  στην εκκλησία  του Παντοκράτορα ήταν   η θειά  Θελεσία  που πουλούσε  τις τρυφερές σαλάτες της που καλλιεργούσε  η ίδια  στο περιβόλι της  που ήταν πίσω  στην άγια κάρα   τις είχε έτοιμες σε  μάτσα  πάνω σε  ένα ανάποδο τελάρο τα μάτσα   είχαν δυο   σαλάτες <μαρούλια> τέσσερα  κρεμιδακια  πέντε φρέσκα κόκκινα ραπανάκια και ένα Μάτσο κάρδαμο από τις σούδες του καλογέρου  όλα αυτά είχε  δεμένα  με ένα ξερό χορτάρινο σχοινί .

Οι φούρνοι  είχαν ξεπουλήσει από πολύ νωρίς τις λαγάνες τους    ο κόσμος  ήταν βιαστικός στις αγορές του   όσο μεσημέριαζε   η  αγορά  τόσο άδειαζε γύρο στην μια το μεσημέρι δεν υπήρχε άνθρωπος  όλοι οι Λευκαδίτες  με τις οικογένειες τους είχαν ξαμοληθεί στην έξοχη αγαπημένος προορισμός η Λυγια εκείνη την εποχή ήταν στις δόξες της είχε τις καλύτερες  ταβέρνες   ο περίφημος Μάριος ο Κολλόκας  ήταν συνυφασμένος με την διασκέδαση .

Το τζουκ Μποξ στο διαπασών  τα τραπέζια γεμάτα τηγανίτα καλαμάρια ταραμοσαλάτες  μπύρες και  κρασί.

Στην πίστα η Λιλιαν πρώτη πρώτη έσερνε τον χορό   μαζί της και ο όλος ο καλός ο κόσμος του πανθέου βέβαια   <<σε είδα να κλαδεύεις …….Τραγουδούσε ο Γούναρης από   το δισκάκι των σαράντα πέντε στρόφων που έπαιζε  στο ηλεκτρόφωνο  το κέφι έφτανε στα σύννεφα μέχρι το απόγευμα αργά   έτσι  έκλεινε και η γιορτή της Καθάρας Δευτέρας  και όλοι έδιναν το επόμενο τους   ραντεβού την Πρωτομαγιά πάλι στον Μάριο…. Σε λένε το κορίτσι του Μάη ωωω!

                                                                                             Fexis Oritzinale

Σεισάχθεια………μήπως είναι η λύση ξανά ;

         

Όταν πηγαίναμε σχολειό  και μαθαίναμε αυτά τα λίγα αρχαία ελληνικά   που μας δίδαξαν, τότε κάνεις  δεν προσπάθησε  να μας  μάθει αρχαία ιστορία  ωφέλιμη για τα επόμενα χρόνια της ζωής μας .

Μας έμαθαν για πόλεμους  και κατακτήσεις αλλά κάνεις δεν μας δίδαξε πως λειτουργούσε η δημοκρατία  στην αρχαία Αθήνα  και πως έδινε λύσεις σε προβλήματα που προέκυπταν στην καθημερινότητα  του πολιτεύματος και των πολιτών.

Ίσως αν μας είχαν μάθει μερικά γεγονότα  από την ζωή των αρχαίων ελλήνων  θα  μπορούσαν τόσο  οι κυβερνώντες όσο και οι πολίτες  σημερα να εύρισκαν λύσεις σε πολλά θέματα γιατί όπως και να το κάνουμε  η Ιστορία  πάντα επαναλαμβάνεται .

Οι δανειστές οι τοκογλύφοι οι δανειζόμενοι οι φτωχοί  οι δούλοι  και τα χρέη πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπαρχουν σε όλους τους αιώνες και σε όλους τους πολιτισμούς.

Αξίζει λοιπόν να σταθούμε  λίγο στην ιστορία  γιατί αν η Ιστορία διδάσκει !(  η ίδια η ιστορία διδάσκει ότι οι λαοί και οι κυβερνήσεις  δεν μαθαίνουν τίποτα από την ιστορία ).

Στην αρχαία Αθήνα  όταν η οικονομία της έφτασε στα όρια της κατάρρευσης χιλιάδες πολίτες ,στην πλειονότητα τους  αγρότες,  έχασαν την ελευθερία τους  λόγο της αδυναμίας αποπληρωμής  ληξιπρόθεσμων  χρεών και   γίνονταν  Δούλοι των δανειστών τους .

 Σημερα ο μοντέρνος  οφειλέτης και αυτός εξαρτάται από τους δανειστές του  αν θα δουλέψει  και που , και πως θα ζήσει αν τελικά το άγχος τον αφήσει να ζήσει ,γιατί οι δανειστές  και οι τοκογλύφοι δεν συγκινούνται  από δράματα που συνήθως προκαλούν οι ίδιοι.

Οι αθηναίοι τότε λοιπόν  έδωσαν στον  Σόλωνα έκτακτες  εξουσίες προκειμένου να δώσει λύση στο μεγάλο αυτό κοινωνικό πρόβλημα και αυτός  με την σειρά του  εισήγαγε μια  σειρά από πρωτοποριακά μετρά το πρώτο  από τα οποία ήταν η <<σεισάχθεια >>,δηλαδή η απόσειση  το άχθους (βάρους)των χρεών .

Έτσι τα χρέη προς τους ιδιώτες και στο δημόσιο παραγράφηκαν και ο υποδουλωμένοι  οφειλέτες ελευθερωθήκαν  και οι δημευμένες περιούσιες  επιστραφήκαν στους δικαιούχους.

Η σολώνεια <<σεισάχθεια>> μπορεί σημερα να φαντάζει   ουτοπική (αλλά αργα η γρήγορα  η παραγραφή χρεών θα αποτελεί πια  μονόδρομο  ) μπορεί όμως να πάρει μια ποιο ρεαλιστική μορφή  ,όπως  στην απαλείψει των τόκων  από τα συσσωρευμένα χρέη η στην μείωση τους.

Είναι καιρός οι δανειστές να ζημιωθούν  μειώνοντας τα κέρδη τους και να συνεισφέρουν  κι αυτοι  στο ξεπέρασμα της οικονομικής  κρίσης για την οποία είναι τουλάχιστον συνυπεύθυνοι για μην πούμε ότι είναι  οι κυρίως υπεύθυνοι.

Γιατί …Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. …….

Fexis Oritzinale